منِ بی تو

باور نمیکنم، بعد از این همه سال صبر و صبر این اتفاقات نصیبمون شه، بعضی چیزارو آدم فکر میکنه فقط توی فیلما میبینه یا تو کتابا میخونه اما زندگی به ما ثابت میکنه که مثل گردش ایام مثل تغییر فصول انتخاب ها هم تغییر میکنه و شاید یک روز یک نفر پیدا شه که متن و زمینه تمام زندگیت شه اما اما یهو توی چند روز میبینی اون یک نفر دیگه نیست، نیست و نیست، همینه زندگی انگار. این نبودن های کسی که بودنش واست حتمی بود یهو ادم رو بیست سال پیر میکنه، یهو دیگه توهم عوض میشی و ناگهان دیگه خیلی چیزها اهمیت ندارن و ناگهان جواب خیلی از اتفاقاتی که برای دیگران  هیجان انگیزه فقط یه لبخند سرد میشه، امیدوارم هیچکس شوق و ذوقش برای پر از احساح بودن حروم نشه. به امید روزهای بهتر برای تو و برای منِ بی تو. 

جمعه...