جمعه

جمعه‌ بی سرانجامی و دلتنگی های مدام، غم نبودن تو و عکسهای خیره کننده چشمانت، درد تنهایی بعد از تو و نفسهای تکه تکه،روزهای خنثی و شبهای پر از حادثه...
من اولین نفر نیستم و آخرین نفر هم نخواهم بود که طعم تنهایی میون شلوغی رو احساس میکنم من وارث غم و حسرت و بودن توی لحظه ای هستم که نیست که نشد که نشد تا هر روز و هر بار با جمله کاش میشد دم و باز دم کنم، نشد تا هر روز موهای سفیدم رو توی آینه بشمارم و جای تورو خالی کنم... من لحظه های بی تورو جشن میگیرم، من برای تو لباس آبی میخرم دستان تو را میگیرم و به اندازه روزهای نبودنت نگاهت میکنم و به اندازه زیبایی چشمانت گریه میکنم،چشمان خیسم را با سر آستینت پاک میکنم و با تو از اردیبهشت یکسره به پاییز میروم... تا اینبار قبل از فوت کردن شمعهای تولدت آرزو کنم آرزو کنی ما همیشه باشیم... ما بدون فاصله و دلتنگی...بعد کنار دی بشینیم و قلاب های خیالبافی را از دستم بگیری و کمی چای واقعیت بنوشیم...
دعای حال خوب و روزهای خوب برای تو عزیز دور ولی نزدیک من

جمعه...